Iconografía

domingo, 6 de abril de 2008

Esas zanjas

Horizonte: con sus síes, sus peros, sus porqués.
De baldosa en baldosa, evitando las que están hechas trizas, aquellas que parecen conducir a un destino de títere. Resulta sumamente sencillo meter la pata y girar a la derecha cuando el recorrido apropiado indica un claro volteo a la izquierda, o algo más sencillo: continuar hacia delante, sin giros taciturnos. Cubrirse de arena, amontonar las cenizas, cargar la mochila de surcos, recoser las entrañas. Y emprender el viaje. Otra vez.

22 comentarios:

interpreta-sones dijo...

a veces hay que ser más movedizo que las arenas. no queda otra. huyes, o te engullen. y la otra arena (la del reloj) cayendo y cayendo. en total, no vuelvo a ir a benidorm!! :P

Qae dijo...

Da miedo seguir adelante porque los obstáculos son muchos y nunca sabes cuándo y dónde va a llegar el esguince. Se puede explicar de forma más fácil a como tú lo haces, pero entonces no sería tan bonito.

(Diego Loayza) Oneiros dijo...

Seguir adelante, que esto en cualquier momento se acaba y, como quien dice, que Dios nos pille confesaus...

Saludos de triste domingo futbolero, felicidades por la combinación texto-foto

JC77 dijo...

Cabeza alta y mirada al frente. Siempre!!

Por cierto, me ha hecho gracia lo de las baldosas, porque en mi nuevo curro el suelo está hecho trizas y como pises en el sitio equivocado salta por los aires un trozo de baldosa.

Un besazo

Natsuki dijo...

raúl, bueno yo en Benidorm no he estado, pero sí en Torremolinos que debe ser algo por el estilo, ¿verdad? ;)

Besos andantes!

Natsuki dijo...

qae, han sido unos días tipo la niña del Exorcista, de miedo, bastante miedo ;)
Pero ya me quejaba yo de pequeña que era la única de clase que nunca me rompí una pierna, ni un dedo, ni el codo se me salió nunca del sitio... en fin, las gamberradas típicas de la época de la E.G.B.
Los esguinces, ni sé lo que son. Tal vez por eso, cuando me asusto, aunque muy de vez en cuando, lo hago "muy de verdad" :-p

Natsuki dijo...

diego, "adelante como los de Alicante" que se dice aquí...! :-D

¿Qué es eso de triste domingo futbolero? Explícame tu pena con el balón ;)

Abrazos sin regate! :-***

Natsuki dijo...

jc, querido amigo de fatigas metafísicas: por supuesto, en eso estamos, aunque a veces las baldosas nos salten por los aires y se nos inquen los trozos en hendiduras que ni siquiera conocíamos, ¿verdad?

Todos los abrazos :-****

(Diego Loayza) Oneiros dijo...

Los domingos, últimamente, han acarreado bastante sufrimiento. Espero que este lunes que viene, te escribiré sobre una sonrisa futbolera, hablemos de otra cosa, gracias por la tierna preocupación

Sita dijo...

Y seguir buscando, Natsuki. Levantarse, emprender el camino y seguir buscando para tener la satisfacción de que un día pudiste levantarte. Hay zanjas, sí. Interrupciones, te dije yo. Pero hay que decirle a la vida "aquí estoy yo", como también te dije y otros sabes que te dirían ;-) Y esperar a que vengan más surcos... Los míos son de infarto y estoy aprendiendo a cargarlos a la mochila y decir, "venga, va, que te acarreo" ;-) A lo mejor así, los sueltas el día que te da la gana... No sé. Te seguiré contando qué baldosas encuentro.

The peephole dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
The peephole dijo...

Te ha quedado bien, pero debo de ser demasiado joven porque no se lo que quieres decir, a mi me da igual seguir palante, pa la derecha o pa la izquierda

Natsuki dijo...

diego, espero que los regates futboletos se comporten hoy mejor.
Ya me dirás... ;)

PD: yo ya me he mentalizado que mi equipo, este año, tampoco ganará la liga.

Natsuki dijo...

Montse, por supuesto y...
[...]

Otros esperan que resistas
que les ayude tu alegría
tu canción entre sus canciones.

Entonces siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti
como ahora pienso.

Nunca te entregues ni te apartes
junto al camino, nunca digas
no puedo más y aquí me quedo.

La vida es bella, tú verás
como a pesar de los pesares
tendrás amor, tendrás amigos.

Por lo demás no hay elección
y este mundo tal como es
será todo tu patrimonio.

Perdóname no sé decirte
nada más pero tú comprende
que yo aún estoy en el camino.

Y siempre siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti como ahora pienso.

J.A Goytisolo
Palabras para Júlia

Natsuki dijo...

the peephole, me guste que te guste ;)
Se puede ser joven, rematadamene joven y no saber hacia dónde tirar.
O ser el más viejo de los ancianos y no dudar ni un momento de cada nuevo paso.
A mi tampoco me importan los giros, sean como sean. Sólo que, a veces, cuesta encontrar el rumbo.

un abrazo soleado!

Anónimo dijo...

M'afalaga molt el teu comentari...
gracies! :O

És interessant el teu blog...el seguiré mirant!

Per cert, Paul Auster és increïble.
:)

Tomás dijo...

No se que más puedo decir.

Al ver la imagen he pensado en Javier Bauluz. Quizás pensar en sus imágenes arrastre todo lo demás

Someday a real rain will come and wash all this scum off the streets (Travis)

Un saludo.

Qae dijo...

Los días 25 de cada mes voy al kiosko y pregunto: Ha salido ya el Fotogrmas. Como mi kioskera no tiene ni idea, te lo pregunto a ti: Sabes ya lo que vas a escribir? Es que me aburro

Natsuki dijo...

oneofthem (Montse), gràcies a tú per passar-te per aquí ;)
Per cert, molt divertit el paràgraf que has escollit per la teva presntació al blog :-D

una abraçada de solete!

Natsuki dijo...

tomás, no conozco en profundida el trabajo de Bauluz, pero sí algo de lo que hecho sobre la inmigración y toda la locura que ello conlleva.
Emociona. Mucho.
Travis, también.

un sonrisa desde dentro :)

Natsuki dijo...

qae, así, al dedillo, de principio a fin, pues no.
Pero tengo ganas.
Ahora sólo falta encontrar el tiempo ;)

Jorge Eduardo Urueña López dijo...

creo que es mejor moverse con distancia de lo vetado y prohibido, porque sino, es uno mismo el que se condena a picarse contra una de estas trampas del destino, después en un hilo de acero que dura por mucho tiempo. Quién sabe por cuanto.